– เย้-
วันปัญหาเก๊กฮวยแห่งชาติ..(!?)
ที่อ่านน่ะไม่ผิดหรอก…วันปัญหาเก๊กฮวยแห่งชาติจริงๆ = =’
ส่วนที่ว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้นน่ะเหรอ… ก็ไม่อะไรมากมายหรอก แค่ตอนพักกินของว่างมันดันเกิดปัญหาเก๊กฮวยก็เท่านั้นเอง
เอาล่ะ เรื่องมันเป็นอย่างนี้นะ…
_________________________
วันนี้ฉันไปโรงเรียน…เพื่อที่จะฝึกวินัย (อันน่าเบื่อ แถมฝึกไปเด็กก็ไม่เอาไปใช้ ไม่รู้จะฝึกไปทำไม = = ) ทั้งๆ ที่เมื่อคืนตัวเองนอนไปสักตอนตีหนึ่งครึ่ง…มันก็เลยรู้สึกงัวเงียมากๆ
ชิ ไอ้คุณท่านขี้ตืดพูดถูก อย่างฉันต้องนอนก่อนตีหนึ่งจริงๆ ด้วย ไม่ค่อยอยากจะยอมรับเลยสิให้ตายเถอะ..
และเพราะอย่างนั้น ฉันก็เลยไปโรงเรียนในสภาพงัวเงียสุดๆ และฟังอาจารย์พูดๆๆ อย่างโน้นอย่างนี้ อยากให้โรงเรียนเราขึ้นมาติดท็อป 5 บ้างล่ะ อะไรบ้างล่ะ
แน่นอนว่าสำหรับฉันมันน่าเบื่อเกินไป ก็เลย…เอามือเท้าค้าง แล้วนอนมันตรงนั้นล่ะ จะตื่นก็เฉพาะตอนที่เขามีอะไรให้ดู หรือเพราะเสียงมันดังเกินก็เท่านั้น
ก็แหม…มันง่วงนี่นา ( ll_ _) แถมฉันมีเหลือบๆ มองรอบหอประชุมด้วย คนข้างหลังหลับกันเยอะแยะ ฉันหลับบ้างก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา..? เนอะ!
สุดท้ายก็งัวเงียอยู่อย่างนั้นจนถึงสิบโมงกว่าๆ เกือบสิบเอ็ดโมงได้ล่ะ เขาก็เรียกให้ไปทำฐานต่างๆ ซึ่งทุกอย่างก็ปกติดี
หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จก็ดันเกิดเรื่องที่ไม่อยากให้เกิดจนได้สิน่า…ฝึกกับพี่ๆ นศท.!!!?
แม่เจ้า ไม่น่า…ไม่อ๊าววววววววววว~~!!
แล้วก็คิดผิดจนได้ เมื่อฟ้าฝนเป็นใจพากันมืดครึ้มกันเป็นทิวแถว (เพราฝึกหลังฝนตกไม่นาน) อากาศเลยไม่ร้อน แค่อบอ้าวนิดหน่อย
ไม่สิ นิดหน่อยบ้าอะไรกัน!? ยังกับอยู่ในเตาอบเลย!!
แต่ในเมื่อทนไม่ได้ก็ต้องทน ไอ้เราก็ต้องทนต่อไปกับการฝึก “ซ้าย/ขวา/กลับหลังหัน” “เรียกแถว” “ท่ายืนในแถว” อย่างเข้มงวด เหรอ ได้ข่าวว่าเอ็งอู้มันแทบจะตลอดนี่? //ฉึก!!
และแล้ว เวลานั้นก็มาถึง..
เวลาพักช่วงบ่ายยังไงล่ะ!!!
ของว่างที่กินวันนี้คือขนมปังไส้กรอกที่แม่ค้างกเกินเหตุจำเป็น ตัดครึ่งชิ้นแล้ววาง กับน้ำเก๊กฮวย…ซึ่งก็คือหัวข้อวันนี้นี่เอง!
พี่ๆ นศท.แจกให้พวกเราตามปกติ แต่แล้วก็เกิดเรื่องจนได้…เริ่มจาก
“พี่คะๆ อันนี้มันมีอะไรอยู่ข้างในก็ไม่รู้อ่ะ..มันเหมือนเส้น…”
“ไหนน้อง พี่ขอเอามาดูหน่อยซิ” ว่าแล้วพี่นศท.คนนึงก็ยกขวดขึ้นดู แล้วก็เห็นเส้นผมลอยไปมา “เฮ้ย!? เปลี่ยนด่วน! ในขวดนี้มีผมแม่ค้าอ่ะ!!”
พอฉันได้ยินปุ๊บ ก็เริ่มระแวงน้ำเก๊กฮวยที่ฉันได้มา แต่ก็ไม่ว่าอะไร เพราะมันแค่ขวดเดียวนี่นะ..?
แต่พอผ่านไปแค่หนึ่งนาที เรื่องก็เกิดขึ้นอีกสิน่า…
“พี่คะ ทำไมเก๊กฮวยขวดนี้สีมันขุ่นจังเลยอ่ะ..?”
“เอามาดูๆ” พี่เขาแบมือ แล้วรุ่นน้องคนนั้นก็ยื่นให้ดู พร้อมกับหยิบน้ำเก๊กฮวยขวดนึงที่ไม่มีเจ้าของมาเทียบกัน…ฉันเองก็ดูมัน…สีมันขุ่นจริงๆ ด้วยอ่ะ ไม่ใช่สีเขียวขุ่นแบบน้ำอ้อยนะ ‘เหลืองขุ่น’ เลยแหละ
เท่านั้นล่ะ เพื่อนข้างๆ ฉันก็ตกใจ แล้วพูดเสียงกระซิบว่า “เฮ้ย…แล้วอย่างนี้เก๊กฮวยของพวกเรานี่มันจะสีแบบนั้นมั้ยวะ? ชักจะลางไม่ค่อยดี”
ฉันก็เลยยื่นขวดให้ เพื่อนก็หยิบของตัวเองมาเทียบ แล้วก็ถอนหายใจโล่งอกที่สีมันเป็นเหลืองสว่าง ปกติดีทุกอย่าง
ผ่านไปสักประมาณครึ่งนาทีได้ เกิดเรื่องอีกรอบ:
“พี่คะ..ไอ้ขาวๆ ที่เลื้อยๆ อยู่ตรงนี้มันอะไรอ่ะคะ”
พี่เขายื่นมือไปจับขวดที่รุ่นน้องคนนึงยื่นให้ แล้วก็เห็นอะไรขาวๆ เกาะอยู่ “ข้างใน” ขวดเก๊กฮวย คราวนี้พี่เขาถึงกับสบถออกมาเลยล่ะ
“ฮ่วย! ใครมันซื้อจากร้านไหนฟระ เดี๋ยวพ่อจับเฉ่งเลยนี่!!”
…เฉ่งมันเลยค่ะพี่ ขอสนับสนุนด้วย…
หลังจากนั้นผ่านไปอีกสองนาที ทุกคนเงียบกริบเรื่องน้ำเก๊กฮวย จึงคิดว่าหมดเรื่องแล้ว พวกเราก็เลยกินตามปกติ
แต่แล้ว….
“กรี๊ดดดดดดดดด!!!” ใครสักคนดันกรีดร้องลั่นซะอย่างนั้น ฉันสะดุ้ง ทุกคนก็สะดุ้ง สายตาจับจ้องไปยังที่มาของเสียง
“น้อง เป็นอะไรอ่ะ กรี๊ดทำม…”
“ล..ลูกน้ำ!!”
….ลูกน้ำ….ลูกน้ำน่ะนะ..? ถ้าจำไม่ผิด ลูกน้ำคือลูกของยุงที่อาศัยอยู่ในที่ๆ เป็นน้ำขังเป็นเวลานานไม่ใช่เหรอ..? แล้วไหงมาอยู่ในเก๊กฮวยได้เล่า!?
“เฮ้ย น้อง นี่ไม่ตลกนา?” พี่เขาถามอย่างไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่
“มีจริงๆ ค่ะพี่! ไม่เชื่อดูเลย!” ว่าแล้วก็ยื่นให้ พี่เขาก็รับมาอย่างเสียไม่ได้…
แล้วพี่ท่านก็เห็นอะไรเส้นๆ ดำๆ เล็กๆ ‘แหวกว่าย’ ไปมาในน้ำเก๊กฮวยจริงๆ ซะด้วย…
“เฮ้ย..มีจริงว่ะ”
“ไหนๆๆ…เฮ้ย…”
ถึงตรงนี้ ฉันก็อดสำรวจอย่างละเอียดไม่ได้ ว่านอกจากเศษดอกเก๊กฮวยแล้วยังมีอะไรอีกรึเปล่า…หลายคนหน้าซีดไปแล้วล่ะ บางคนถึงกับไม่กล้ากินอีกต่อไป โยนมันทิ้งทันทีด้วยซ้ำ…
สุดท้าย…กลุ่มอื่นเขากินกันเสร็จหมดแล้ว เหลือแต่กลุ่มเรานี่ล่ะที่ไม่เลิกปัญหานี้…
.
.
.
.
.
.
.
เพราะงั้น ถ้าจะเรียกว่าเป็นวันปัญหาเก๊กฮวยแห่งชาติ…ก็คงไม่ผิดหรอกใช่มั้ย = =;;
faithiar 